მე მიყვარს დიდი, ხმაურიანი და მხიარული ოჯახი, დილით ასი კაცი რომ ერთად საუზმობს, მთელი დღე რომ ყაყანია, ყველას ცალ-ცალკე რაღაც რომ აწუხებს და ყველას საქმე სასწრაფოდ რომაა და საღამოს ბირჟაზე ყველა ერთდროულად რომ ხმაურობს. ღამე დაძინებისას გადანაწილებაზე კი სულ რომ პრობლემებია. ნუ, მაინცდამაინც კომფორტულად არ ჟღერს, ვიცი. განსაკუთრებით, მასპინძლებისთვის, ვის სახლშიც ეს ყველაფერი ხდება, თუმცა ჩემთვის მაინც მიმზიდველია. ალბათ იმიტომ, რომ მეც ასეთ ოჯახში ვარ გაზრდილი.