მე არც დუჩკე მაინტერესებს, არც _ მეინჰოფი. რამდენიმე დღეა ჩემი მეგობრების პოსტებს ვკითხულობ. ყველა მეტნაკლებად 1968 წელს უტრიალებს. ზოგი ამბობს, რომ არაა საჭირო ყველაფრის კოპირება, ზოგი კი ყველაში შესაძლო ულრიკეს ეძებს. (სხვათა შორის, ერთი ულრიკე მეც მყავს ფეისბუქზე მეგობრებში).
არც მე ვარ გამონაკლისი. შეუძლებელია დღეს ძლივს გამოღვიძებულ ახალგაზრდებს შეხედო და უნებურად ეს თარიღი არ გაგახსენდეს. (ამ ბოლო დროს 1984-ვით რომ მეორდება ტვინში და სოციალურ ქსელებზე დაპროგრამებულივით).
სულ იმას ვიმეორებ, რომ ჩვენი საერთო პრობლემა განათლების დაბალი დონე და გაპროტესტების ფორმების უცოდინრობაა. რომ ყველა პროტესტი "მიშა წადი"-მდე არ უნდა მიდიოდეს და სადაც 2 კაცზე მეტი შეგროვდება, იქ ოპოზიციონერი არ უნდა მირბოდეს ხელში ტრანსფარანტით.
მგონი ჩემს წარმოდგენებს და სტერეოტიპებს ჩვენზევე უნდა გადავხედო. დღეს მე ბევრი ახალგაზრდა ვნახე რუსთაველზე შეკრებილი. არც ერთი პოლიტიკოსი (თუ არ ჩავთვლით ირაკლი ალასანიას, რომელიც იქვე ვიღაცას გაცხარებით ეკამათებოდა რაღაცაზე) და არც ერთი მღვდელი მე იქ არ დამინახავს. არც საქართველოს დროშას აფრიალებდნენ. აი ასე უბრალოდ, ყველანაირი რუპორიანი ურაპატრიოტი პოლიტიკოსის გარეშე შევძელით შეკრება.
ჯერ 19 აპრილის აქცია, მერე გუშინდელი დღე, ბოლოს დღეს... აქა-იქ შეუკრავი პროტესტი, ნელ-ნელა ერთად უნდა შეგროვდეს. სულ უფროდაუფრო მეტ თანატოლს ვხედავ აქციებზე. ეს არაორგანიზებული და სპონტანური პროტესტი უფრო გულწრფელი და ძლიერი მეჩვენება, ვიდრე 3-თვიანი კარგად გააზრებული და დაგეგმილი, კარდაკარშემოვლილი დემონსტრაციები. ალბათ იმიტომ, რომ მიტინგებზე კარგად გამობრძმედილი, რუსთაველნატკეპნი ხალხი უფრო ნაკლები ჩანდა. ან არ ვიცი, ალბათ იმიტომ, რომ ახალგაზრდებს საკმარისზე მეტად დაგვასხეს თავზე და გამოვიღვიძეთ.
მოკლედ, ფაქტია, რომ გამოღვიძება გვეტყობა. თუმცა სად წაგვიყვანს ეს პროტესტი? არ მინდა, რომ 90-იანების იმედგაცრუება განმეორდეს. ალბათ ამის ჩემნაირად ბევრს ეშინია.
იმედია ამ 20 წელიწადში ემოციურობიდან ცოტათი მაინც რაციონალიზმისკენ გადავინაცვლეთ, იმედია ჩვენი მოთხოვნები წლებთან ერთად უფრო კონკრეტდება და მატერიალურს უახლოვდება და არ რჩება "გაბრწყინებულ ივერიად" და "სამოთხე აფხაზეთის დაბრუნებად". იმედია, რომ ჩვენი პატრიოტიზმი ცარიელი მიწის სიყვარულიდან ხალხის სიყვარულამდე შეიცვალა. იმედია, 20 წელი ფანატიზმამდე გადასული რწმენა რელიგიის რაციონალურად გააზრებამდე გავზარდეთ და ღმერთს წვერებიან მოხუც კაცად აღარ აღვიქვამთ, რომელიც ჩვენი ნებით გამოვკეტეთ ცაში და რატომღაც ილია მეორეს დავამსგავსეთ გარეგნობით. (ბავშვობაში რატომღაც ეგრე მეგონა). იმედია 20 წელი კარგად გადავხარშეთ წარსული და ახლა მზად ვართ, რომ მომავალი ამ საფუძველზე ავაშენოთ.
მოკლედ ძალიან პათეტიკური ვარ. როგორც ერთი ჩემი ფეისბუქელი ფრენდი ასტატუსებს, დღეს მთელი საქართველო ეკრანების წინაა გაერთიანებული, ყველაზე ძვირადღირებული მატჩის საყურებლად მსოფლიოს სპორტის ისტორიაში. წავედი, მეც გავერთიანდე.
მე ძალიან ბედნიერი ვარ, რომ აქ გამიზიარეს ჩემი გამოცდილება, მე მქვია ბრენადა და ბედნიერად ვიყავი დაქორწინებული. სანამ ქმარმა არ თქვა, რომ მას ვტყუობდი, მაშინ ჩვენ ორივე წყვილი ვიყავით. ჩვენ მას ვერ ვიჯერებდით, არც ის ენდობოდა ჩემს სიტყვებს, ასე რომ, ჩვენ განქორწინება გამოვიტანეთ, მოგვიანებით დაშორდით და პირობა დადო, რომ არასდროს შევსება. დიდხანს ვცდილობდი შემეგრძელებინა ნაბიჯი, მაგრამ მის გარეშე ვერ ვრჩებოდი, ამიტომ ქმრის დაბრუნების მცდელობა დავიწყე, შემდეგ კი მიმიყვანეს Dr.IZOYA. დიდი ადამიანი, რომელსაც შევხვდი, მან სიყვარულის ჯადოქარი დადო და ქმარი 24 საათის განმავლობაში დაბრუნდა. ამასთან ერთად, მე აქ ვარ, რომ გავაზიარო დოქტორ IZOYA- ს კონტაქტი, მივაღწიოთ მას drizayaomosolution@gmail.com– ს საშუალებით. ის მართლაც ძლიერია და სპეციალიზირებულია შემდეგ საკითხებში ...
ReplyDelete(1) ყველა სახის სიყვარულის შელოცვები. (2) შეწყვიტე განქორწინება. (3) ბოლო უნაყოფობა.