ნაწილები 2

უცნაური დედაჩემი

ათას რამეზე მიწევს ხოლმე წერა. მიწევს თუ არა, მეწერინება მაინც. როგორც წესი, დედაჩემს კი, ყოველთვის ჰგონია, რომ ის რაღაცები, რაც მე მაწუხებს და რაზეც ვწერ, უმეტეს შემთხვევაში, მე გადამხდება ხოლმე თავს.
არა დე, არ აქვს მნიშვნელობა ჩემთვის, ეს პრობლემები მე მექმნება თუ ვინმე სხვას_ ოდესმე ხომ მეც შემეხება, რადგან ვწერ, ესე იგი, ძალიან პრობლემურია და უნდა დაიწეროს და უნდა ითქვას. :)

უცნაური მამაჩემი

მამაჩემს ძალიან უყვარს, როცა ჩემს ამბებს ვუყვები. არ აქვს მნიშვნელობა რაზე, თსუ-ზე, მეგობრებზე თუ პაატაზე. ყველაზე მეტად პაატას ამბები აინტერესებს, მაგრამ ვერ ამხელს. მიბრაზდება ხოლმე, როგორ არ გერიდება მაინცო, არადა კვდება ისე აინტერესებს. მერე დედაჩემთან ბუზღუნებს, ირინა რატომ არ მიყვება არაფერსო. :)))

უცნაური ჩემი ძმა

დიტოს ყოველთვის ან კომპიუტერის წინ ვხედავ, ან ლოგინში, როცა ძინავს. ურთიერთობა თითქმის არ გვაქვს. მაგრამ რაც მუშაობა დავიწყე, სკაიპშიც დავიმატე და ახლა ძმასთან სკაიპით ვლაპარაკობ.
თუმცა საკმარისია დიტო ორი დღით მაინც წავიდეს სადმე, ყველაზე მეტად მენატრება. კომპიუტერის სკამი რომ ცარიელია, ვერ ვეგუები.
დიტოს ყველაზე მეტად ის უყვარს, როცა თვითონ მიყვება რაღაცებს.