Friday, July 10, 2009

ჩემი შეგონებები

ადრე თაკომ მაყურებინა იუტუბზე რაღაც პერფორმანსი იყო. ქალმა საგამოფენო დარბაზში გამოფინა ყველანაირი საწამებელი იარაღი, ძალიან ბევრი და იქ დამსწრე ხალხს სთხოვა, რომ ეწვალებინათ. ხალხმა რა თქმა უნდა შეასრულა მისი სურვილი. ბოლოს კადრში ვხედავთ ამ ქალს, დასისხლიანებულს, ნაცემს, ნაწამებს. 

ჰოდა აქედან დასკვნა: ადამიანები გაგიკეთებენ ყოველთვის იმას და მეტს არაფერს, რის ნებასაც მისცემ. 

ერთ ფილმს ვუყურეთ კინოს სახლში, ძალიან ადრე, პირველ კურსზე ვიყავი მგონი მაშინ, ანუ 4 წლის წინ. არც სახელი მახსოვს ფილმის, არც _ რეჟისორი. ანუ, ტიპია რა და წარმატების მისაღწევად ყველასთან ისე იქცევა, როგორც სხვები ითხოვენ და სხვებს სჭირდებათ: ანუ ყველასთან სხვადასხვანაირია. ბოლოს ეს ტიპი სახურავიდან გადახტება. 

ჰოდა აქედანაც დასკვნა: ადამიანები ისეთს შეგიყვარებენ როგორიც ხარ, მთავარია, შენი თავი აჩვენო და არა ის, რისი დანახვაც მათ უნდათ. 

არასოდეს შევმცდარვარ ადამიანებში. ყოველთვის ზუსტად ვხვდები, რა სჭირდებათ ხოლმე და რისი შესაძლებლობები აქვთ. რამდენად მავნებენ. მაგრამ ძალიან ხშირად ვუხუჭავ თვალს ჩემს წინათგრძნობებს თუ უნარს, გავარჩიო ადამიანები. 

აქედან დასკვნა: პირველი შთაბეჭდილება არა, მაგრამ მაინცდამაინც იმდენ შანსს ნუ მისცემ ადამიანებს, რამდენსაც მოითხოვენ. უბრალოდ, დათვური სამსახური გამოდის. 

გუშინ რაღაც გერმანულენოვან ფილმს ვუყურე "პრემიერაზე". ახალი ფილმი იყო. ქალის და კაცის ურთიერთობის შესახებ ყვება, თუ როგორ შეიცვალნენ ადამიანები საუკუნეების განმავლობაში, როგორ იმოქმედა მათზე ცივილიზაციამ, სოციალიზაციის პროცესმა, მაგრამ როგორ დარჩა ძირითადი ინსტინქტები ისევ ისეთი, როგორიც ქვის ხანაში გვქონდა. 

აქედანაც დასკვნა: ყველა კაცი ისევ და ისევ ერთი ნაგავია :|

4 comments:

  1. პრემიერაზე კარგი ფილმებია ზოგჯერ :D არა, მე მჯერა, რომ ყველა კაცი არაა ნაგავი :) შეიძლება ცოტა წაინაგვონ და ვსო!

    ReplyDelete
  2. eg cxel gulze davwere :D
    xo, nu premiera xo :P

    ReplyDelete

დააკომენტარეთ