ცხოვრება მშვენიერია შეყვარებულის გარეშეც!:))))

ამ ბლოგს იმისთანა ვებ–მტვერი ადევს, მარტო ჩემი ძალებით ამას ვერ გადავწმინდავ. თანაც სულაც არ მინდა ზურამ დამაბრალოს რომ შეყვარებულს დავცილდი და ჩოლკა უნდა შევიჭრა და რა დროს ბლოგია, ან რამე მსგავსი სისულელე.
ისე რას აკეთებენ ხოლმე გოგოები როცა შეყვარებულებს ცილდებიან?
უკვე 4 თვეა რაც მე და ჩემი ბიჭი ერთად აღარ ვართ, ახლა უკვე აღარაფერი, მაგრამ პირველ საღამოს სახლში რომ მოვედი და გავაცნობიერე რომ, მორჩა ირინ, დამთავრდა შენი და პაატას ერთად ყოფნა–მეთქი, კინაღამ ჭკუიდან გადავედი. ბევრი ვიტირე მიუხედავად იმისა, რომ დაშორება ჩემი ინიციატივით მოხდა. (ნუ მერე როგორც აღმოჩნდება ხოლმე, მთლად ჩემი ინიციატივა არ ყოფილა და ბიჭებმა როგორც იციან ხოლმე რო აქეთ გაიძულებენ რო დაცილდე და თვითონ უწყინარი მსხვერპლის როლში გამოვიდნენ ეგრე იყო, მაგრამ ეხლა ამას მნიშვნელობა აღარ აქვს).

ძალიანაც კარგი! მთელი ერთი თვე დაახლოებით ახალდაბადებულივით ვგრძნობდი თავს: ჯერ ერთი შაბათ–კვირა გამომითავისუფლდა და მეგობრებს აქამდე თუ თვეში ერთხელ ან ორჯერ ვხვდებოდი, ახლა უკვე კვირაში რამდენჯერმე ვხვდები. მეორე ის, რომ სწავლის პროცესი უფრო სასიამოვნო და ნაყოფიერი გახდა, მაშინ როცა მანამდე ერთი სული მქონდა სანამ მეცადინეობას მოვრჩებოდი და ლექციები დამიმთავრდებოდა. მესამე ისიც, რომ გვერდით უამრავი სიმპათიური ბიჭია, ღმერთო:)))) მეოთხე ისიც, რომ ამის მერე თუ საზღვარგარეთ დიდი ხნით წასვლამ მომიწია, არავინაც არ მომენატრება! კიდევ უამრავი დადებითი მხარე აქვს შეყვარებულთან დაშორებას, მაგალითად, როცა მოგინდება მაშინ ივლი მარტო ჯინსით და ბათინკებით ქუჩაში და სულ გამოპრანჭული არ იქნები, (რაც ჩემთვის დამღლელი იყო!), წონას არავინ გიკონტროლებს და ჭამ რასაც გინდა, თუ გინდა ღამის 1 საათზე, ჩვეულებრივ მეგობარ ბიჭებსაც ისე ხვდები, რომ მერე არავის აბარებ დეტალურ ანგარიშს, არავის უხსნი, რომ "იცი, ის მხოლოდ მეგობარია, არაფერი არ ხდება ჩვენ შორის!", მოკლედ ათასი თავის ტკივილი ეგრევე გცილდება რა...

ერთი თვეა ჯიპადან არდადეგები გვაქვს, ძალიან დავიღალე უსაქმურობით, რა კარგია, ორ დღეში სწავლა რომ იწყება!

ჰოდა ამ თვეში რატომღაც Lanvin-ის კოლექციებზე გავჭედე! ეს დღეები პირღია ვუყურებ ჩვენებებს და მთელი გულით მშურს მოდელების, რომ ერთხელ მაინც ეძლევათ შანსი ასეთი კაბები ჩაიცვან!:((((

სამაგიეროდ ორი ახალი ჟაკეტი მაქვს! ერთი მე თვითონ მოვქსოვე, ერთი დედამ მომიქსოვა, ულამაზესია!

P.S. ჰო, და მიუხედავად სათაურისა, მარტო დიდხანს მაინც ვერ გავჩერდი:))))) ერთი ძალაინ სიმპათიური ჟურნალისტია ჩემ გვერდით :blush: whatever, (C) leli ჯერ არ ვიცი რა იქნება, ისე კი, ზურამ ტვინი რომ არ წამიღოს, ამ ბლოგის წერას ვანახლებ, ჩემთვის მაინც:)))))















თავს ვერ დავდებ რომ ყველა კოსტიუმი 2010 წლის კოლექციებია, მაგრამ Lanvin ნამდვილად არის:)))